LoveLife Run: hardlopen na kanker

Actueel, Body & Mind, Sport

FLoortje Bril hardlopen na kanker

Geschreven door Floortje Bril (foto: Floortje Bril).

Het was half november 2021 toen ik, Floortje Bril, als twintigjarige te horen kreeg dat ik lymfeklierkanker had. Bizar en onwerkelijk was die periode voor mij. Iets wat in mijn ogen alleen oude mensen konden krijgen, zat nu ook in mijn lichaam. Mijn leven stond op z’n kop en voordat ik het nog maar een beetje kon beseffen volgde daar een periode van onderzoeken, chemokuren en spoedopnames. Ik bevond mij echt in een andere wereld. Alles om mij heen was op pauze gezet: mijn studie, mijn sport, iets waar ik ontzettend graag mee bezig was, maar ook mijn vrienden zag ik minder. Het waren zware maanden. Om de twee weken werd ik opgenomen in het ziekenhuis voor een dag opname. Tijdens deze dag opname kreeg ik chemotherapie. Een hele slinger aan zakken met chemotherapie stroomde mijn lichaam in. Het maakte mij ziek en beter tegelijk. Tijdens de momenten op de oncologie afdeling, waar ik de chemotherapie toegediend kreeg, moest ik maar al te vaak denken aan de wereld buiten het ziekenhuis. Vaak dacht ik terug aan de dagen dat ik nog kon rennen, hockeyen, fitnessen, windsurfen, eigenlijk alles wat op dat moment onmogelijk voelde. Het leek mij zo fijn om dit allemaal weer te kunnen, maar op dat moment kon ik er alleen nog maar over dromen…

Het was half maart toen ik werd gebeld door mijn oncoloog. Er waren geen kankercellen meer gevonden in mijn lichaam en ik werd schoon verklaard, ongelofelijk! Ik kan het eigenlijk amper omschrijven hoe het voelt om zo’n telefoontje te krijgen. Opluchting en intense blijdschap, ik ben kankervrij!

”Opluchting en intense blijdschap, ik ben kankervrij!”

Waar ik in mijn ziekenhuisbed alleen nog maar van kon dromen, werd werkelijkheid. Ik mocht weer sporten. De eerste trainingen begon ik in het zwembad. Elke week werd mijn lichaam weer een beetje sterker en al snel begon ik met hardlopen. Wat een vrijheid was dat. Het voelde nog erg onwennig de eerste keren trainen, maar toen ik mij kon aansluiten bij de trainingen van de LoveLife run, ging het revalideren een stuk sneller. Elke week trainde ik met een groep lotgenoten samen, om uiteindelijk in mei de LoveLife run te kunnen lopen. Hier haalden we met zijn allen geld op, om meer onderzoek te kunnen doen naar kanker.

De Run was onwijs bijzonder. We hebben ontzettend hard gelachen, maar ook gehuild. Gehuild van geluk, want WE DID IT! 5 kilometer, ik had voor het eerst weer 5 kilometer gerend en ik vond het fantastisch. Nu 1 jaar later ben ik nog steeds veel aan het hardlopen.

Het geeft mij nog steeds onwijs veel kracht. Ik heb weer conditie, ik kan weer vooruit, de wijde wereld in. Een onbeschrijfelijk mooi gevoel. Nu moet ik zeggen dat ik soms ook met tegenzin mijn hardloopschoenen aantrek, maar als ik dan eenmaal aan het rennen ben, dan weet ik weer waar ik al die tijd voor gevochten heb: mijn vrijheid!

Wil jij na het lezen van dit verhaal ook zelf meerennen? Schrijf je dan hier in!

Last modified: 8 mei 2023

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *