Eerder publiceerden wij in drie delen het bijzondere verhaal van Emma Brinkhuis. Na deze ervaring met schrijven, smaakte het bij Emma naar meer! Daarom schrijft zij af en toe voor ons een column! Lees nu haar derde column, over jaloezie.
Soms, zoals nu, heb ik een periode dat het minder gaat. Dat de acceptatie niet wil komen. Weggedrukt door de frustratie over hoe mijn leven nu is. Dan mis ik mij, hoe ik was. Op dit soort momenten speelt een emotie op die ik niet graag voel: jaloezie. Een emotie die in onze maatschappij niet als een mooie emotie wordt gezien. Een emotie die ik niet graag uitspreek, maar enkel voel en probeer weg te drukken. Ik heb dan ook getwijfeld of ik hier over wilde schrijven. Toch schrijf ik het, omdat ik denk dat anderen herkenning zullen vinden in deze emotie. Iedereen kent immers jaloezie.
Het wurmt zich mijn lichaam binnen op momenten waarop het verschil tussen mijn leven en dat van vriendinnen extra bloot komt te liggen. De momenten waarop ik zo moe ben dat ik eigenlijk niks kan. De momenten waarop iets wat voor hen vanzelfsprekend is, mij ontzettend veel energie kost. Terwijl zij vanuit hun werk doorrijden naar het restaurant waar we uit eten gaan, houd ik de dag ervoor en erna vrij. ‘Vermoeidheid plannen’, iets wat de meeste twintigers niet kennen. Normaal gesproken is dit voor mij oké en maken mijn geluksmomentjes, die zich nu bij kleine dingen aandienen, dit verschil goed. Maar nu de vermoeidheid zo overheerst en mij weerhoudt van leven, voel ik enkel jaloezie en frustratie. Op deze dagen is er geen acceptatie. Dan blijf ik zo hard als ik kan zwemmen, met de wil om ondanks de sterke tegenstroming terug te zwemmen naar hoe mijn leven was. Naar wie ik was. Ik weet dat dit geen zin heeft en dat het harde zwemmen me des te meer zal frustreren en vermoeien, maar soms lukt het niet om me daarbij neer te leggen.
Ook vandaag is de stroming sterk, maar ik klamp me vast aan de gedachte dat ook deze weer zal afnemen. Tot die tijd probeer ik een balans te vinden tussen heel hard zwemmen en me laten meevoeren door de stroming die soms mee en soms tegen zit.