Vandaag staat Jolanda Kersten-Werts in de Spotlight. Jolanda’s persoonlijke verhaal is weer een voorbeeld van hoeveel en hard kanker mensen raakt. Op 29 augustus 2021 zwom ze samen met haar moeder mee met de Swim in Nijmegen. Wat zijn Jolanda en haar moeder toch een toppers. Lees hieronder haar verhaal:
Hallo, ik ben Jolanda Kersten – Werts en ik ga voor de 2e keer mee zwemmen met Swim to fight cancer. Mijn motivatie om weer mee te doen is omdat ik al teveel mensen ben verloren aan deze vreselijke ziekte.
In 1993 kwam het monster voor de 1e keer in ons leven toen mijn oma de diagnose borstkanker kreeg met uitzaaïngen naar de lever ik was op dat moment 19 jaar en verloor mijn Oma (de moeder van mijn moeder) op 67-jarige leeftijd in Mei 1994. In datzelfde jaar “oktober 1994” bleek ook mijn moeder borstkanker te hebben, en dat zette ons hele gezin op zijn kop. We hadden net onze oma moeten laten gaan dus de angst om onze moeder te verliezen was groot. Na een borstamputatie en vele bestralingen werd ze gelukkig schoon verklaard. In 1997 overleed ook mijn andere oma aan borstkanker met uitzaaïngen. Na deze turbulente tijd kwamen we met ons gezin bijna 10 jaar in wat rustiger vaarwater. Tot bleek dat mijn oom in 2007 een agressieve vorm in zijn nieren had en in 2008 overleed.
Maar het hield niet op want in 2010 vond ik een verdacht moedervlekje op de rug van mijn allerliefste man Henny en dat bleek een kwaadaardige melanoom .. hij had huidkanker. Nadat ze de aangetaste poortwachters hadden weggehaald werd hij schoon verklaard met de blijvende controles. Tot hij in juli 2015 door een zeer heftige hoofdpijn in het ziekenhuis terecht kwam en bleek dat hij een hersentumor had. Hij was bijna 5 jaar schoon. Tijdens een van de vele ziekenhuis bezoeken kregen we te horen dat hij imuuntherapie kreeg. De kans was 20% dat dit ging werken de andere 80% overleed binnen een jaar. 16 december 2015 kregen we te horen dat het bij Henny niet werkte en hij was opgegeven. Uiteindelijk is hij na 8 maanden van intensieve zorg in maart 2016 thuis overleden. In die maanden zag ik dagelijks van heel dichtbij dat kanker van een sterke onafhankelijke man een afhankelijk persoon kan maken en wat een slopende ziekte het is. Ik bleef achter met ons zoontje van 1 jaar.
Datzelfde jaar kreeg mijn moeder na 22 jaar opnieuw weer kanker maar dan in haar andere borst. Ook deze werd geamputeerd. Ook dit keer heeft ze het gevecht weer gewonnen. Tja en toen kwam de swim in 2018 in Nijmegen en wilde ik laten zien dat je ongetraind alles kan doen op wilskracht, en dat was mijn 1e keer dat ik meedeed aan de swim. Dit deed ik allereerst voor mijn man Henny, onze zoon Mike en voor mijn moeder .. maar ook voor alle andere personen die we verloren zijn. En nu mag ik met trots zeggen dat ik samen met “mijn” moeder op 29 augustus 2021 de 1500 meter heb gezwommen in de Spiegelwaal.
Wat ben ik trots op haar, wat is het een sterke vrouw .. wat een vechter! Mijn moeder is het levende voorbeeld wat door de onderzoeken die ze o.a. van ons opgehaalde geld kunnen doen én dat daar ook positieve verhalen uit voort kunnen komen.
