Patiëntenverhaal #10 Regie

Alicia Schuurman • 4 juli 2022 • Actueel, Nieuws

Fight cancer ambassadeur en oncoloog-internist Hans Westgeest schrijft een column voor LoveLife.nl, waarin hij een inkijkje geeft in zijn dagelijks leven als arts in het Amphia ziekenhuis in Breda. Lees mee met interessante patiëntenverhalen en bijzondere anekdotes (NB. de patiënten hebben hiervoor toestemming gegeven).

Regie
Mijn spreekuur begint en ik roep hem binnen. Voordat ik iets kan zeggen, pakt deze vijftiger meteen de regie. Uiteraard op zijn kenmerkende joviale manier met Brabantse tongval.

“Ha Hans, hoe is het? Hoe ging het hardlopen?” Ik vertel kort over de Lovelife Run, die een paar weken terug voor de tweede keer in Breda plaatsvond. Samen met een aantal patiënten van ons liep ik mee. Ik wil vragen hoe het met hém gaat, maar hij gaat meteen verder.

“En hoe was het bij NAC?” Ik moet even nadenken. Welke avond was het ook al weer?

Hoewel hij al vijf jaar onder behandeling is met uitzaaiingen door zijn hele lijf en hersenen, mag hij niet mopperen. Hoewel zijn situatie best wel spannend is. Met immunotherapie is de ziekte redelijk onder controle. Soms lijkt er plots sprake van enige groei van een tumor, maar al twee keer gebeurde iets geks. Vlak voor we de groei met bestraling wilden tegengaan bleek de tumor spontaan weer kleiner.

Hij moppert dus ook niet. Eén brok energie en levenslust vult de spreekkamer als hij er is. Ik vraag hem wat hij zelf vindt van zijn gezondheid. Hij is het met me eens dat het best goed gaat.

“Ja, en dat moet ook. Ik heb net een nieuw huis gekocht en dat is pas over twee jaar klaar”. Ik geniet hiervan. Hij is positief over zijn toekomst. Deze man is regisseur van zijn eigen film.

Hij vraagt naar mijn vakantieplannen, dus ik ook naar de zijne. Hij lacht: “Ja, dat is een mooie. Ik wil dus niet met mijn kop in de zon, maar mijn vriendin wel. Een mediterraans land moest het worden. Ik heb opgezocht waar de temperatuur het laagste is, dus we gaan naar Portugal. Koeler zeeklimaat.”

We hebben het over zonbescherming: “Ik neem wel een petje mee.” Ik kijk eens goed naar hem en zeg dat een hoed hem niet zou misstaan.

“Ja ja, zo’n cowboy hoed zeker?” Zijn twijfel slaat om in een gulle lach als ik vertel wat mij te binnen schoot. Als het dan toch over regie en films gaat, dacht ik meer aan Crocodile Dundee.