Fight cancer ambassadeur en oncoloog-internist Hans Westgeest schrijft een column voor LoveLife.nl, waarin hij een inkijkje geeft in zijn dagelijks leven als arts in het Amphia ziekenhuis in Breda. Lees mee met interessante patiëntenverhalen en bijzondere anekdotes.
“Feedback”
De medici die mijn familieleden behandelden zijn in mijn herinnering bijna mythische figuren. Onze vroegere huisarts, die zeven dagen per week beschikbaar was, ons hele gezin kende en precies wist wanneer hij kon geruststellen of wanneer het menens was. De chirurg die een familielid van een wisse dood redde en wiens status een oprecht woord van dank vanuit de familie in de weg heeft gestaan. De artsen en verpleegkundigen die een jong familielid de laatste dagen van haar leven bijstonden, ken ik niet eens bij naam. Maar ik herinner me ook het gerenommeerde behandelteam dat een familielid niet kon redden en wel wat steekjes heeft laten vallen.
Tegenwoordig zijn artsen meer benaderbaar dan toen. Er zijn patiënten die mij bij mijn voornaam noemen en er wordt volop getutoyeerd in het ziekenhuis. Ik word aangesproken door patiënten op het terras, bij het tuincentrum en met een glas bier in mijn hand bij evenementen. Als je je arts zoekt op internet vind je wetenschappelijke publicaties, nieuwsberichten in de media, beoordelingen op zorgkaart.nl en sociale media accounts. Gesprekken in de spreekkamer worden opgenomen en er zijn patiënten die blogs bijhouden of in whatsapp groepen hun directe familie en vrienden op de hoogte houden van hun ziektebeloop.
Ik ben altijd blij met feedback, zeker van patiënten. Deze feedback komt in vele gedaanten: variërend van een klacht (waarbij de klachtenfunctionaris een essentiële rol kan vervullen), tot een kort woordje in de spreekkamer, een geschreven bericht of een gesprek met nabestaanden. Soms is het positief en soms had het beter gekund. Maar al die feedback helpt: het maakt je scherper, je leert ervan en het is ook gewoon fijn om complimenten te krijgen natuurlijk.
Een tijdje geleden betrok een nabestaande niet alleen mij in het nagesprek, maar ook de verpleegkundigen, de onderzoeksafdeling en de doktersassistenten. We kregen allemaal een handgeschreven briefje en een aandenken aan de patiënt. Wow. Daar zaten we met z’n allen, stiller dan normaal en met een brok in onze keel. Niks mythische figuren.
Als je dit leest en je hebt te maken met medici: laat eens horen wat je van je verpleegkundige, balie-assistente of dokter vindt. Gaat het goed, geef een compliment, top! Zeg het vooral persoonlijk. Kan het beter, lucht je hart en nog beter: geef een tip. Dit kan ook via het ziekenhuis, als je het vervelend vindt dit direct te doen. Ik denk soms weleens terug aan de medici uit mijn verleden, werkend in een andere tijd maar ongetwijfeld met dezelfde toewijding als wij tegenwoordig. Had ik ze maar wat vaker feedback gegeven.
Mooi beschreven en zo herkenbaar, ik ken mijn huisarts nu zesentwintig jaar, en hij heeft het altijd bij het goede eind. Complimenten geef ik absoluut, het is zulk belangrijk werk. Ook de specialisten. Ze halen je vaak uit onzekerheid.
Ze helpen je om weer te genezen.
Kostbaar geschenk 💝