,,Na twee nachten in het Slingeland Ziekenhuis kreeg ik paniekaanvallen. Een verpleegkundige stelde voor om mijn vrouw bij me te laten slapen in een nieuw koppelbed. Geweldig. Dat bracht zo’n rust.”
André Hebbink (59) vertelt over zijn ziekenhuisavontuur met een glimlach. Zijn echtgenote Miriam (59) zit bij hem thuis in de Zelhemse woonkamer. ,,Wij waren de eersten die gebruik mochten maken van het koppelbed. Ja, ik denk dat we mogen zeggen dat we geluk hebben gehad.”
Het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem heeft sinds kort twee eigen koppelbedden. Via een ingenieus systeem kunnen twee losse bedden aan elkaar gemaakt worden en in een handomdraai omhoog en omlaag gezet worden. Er ontstaat een volwaardig tweepersoonsbed. In verpleeghuizen wordt er al veel gebruik van gemaakt, in ziekenhuizen nog niet.
Slapen zoals thuis
,,Bezoekers konden altijd al blijven slapen bij bijzondere gelegenheden. Op stretchers. Bepaald niet ideaal en al helemaal niet voor mensen op leeftijd”, zegt oncologisch verpleegkundige Kelly Baakman. Haar collega Jeanine Messing knikt. ,,De koppelbedden hebben geen diepe naad in het midden, waardoor mensen gewoon bij elkaar kunnen slapen zoals ze thuis gewend zijn.”
Volgens de beide verpleegkundigen kan dat voor enorme betekenis zijn voor patiënten, met name voor mensen in hun laatste levensfase. ,,We werken hier met mensen die kanker hebben gekregen. Een heftige periode en dan is het geweldig dat je in die laatste moeilijke dagen bij elkaar kunt blijven”, zegt Baakman. ,,Dat je met iets kleins zoveel verschil kan maken, is ook voor ons heel bijzonder. We zien het aan de mensen.”
Het koppelbed wordt niet alleen gebruikt in de terminale fase van patiënten. Messing: ,,Als je voor langere periode opgenomen moet worden, dan is het heerlijk als het thuisfront een paar nachtjes bij je kan blijven slapen. Dan doet leeftijd er niet meer toe.”
Kantje boord
Terug naar André en Miriam Hebbink. André moest vorige maand plotseling opgenomen worden met een dubbele longontsteking en een embolie. ,,Ik kreeg geen lucht meer”, zegt de Zelhemmer, die ook nog eens uitgezaaide prostaatkanker heeft. ,,Het was echt schrikken. Kantje boord. De eerste nachten had ik last van paniekaanvallen. Dan sloeg ik mijn zuurstofmasker weg en schreeuwde om Miriam.”
Na twee rumoerige nachten kwam een verpleegster op het idee om het koppelbed erbij te halen. ,,Een gouden greep”, zegt Miriam. ,,We waren de eerste. Nee, ik heb geen moment getwijfeld. Op deze manier kon ik bij André blijven en dat bracht hem tot rust. Gelukkig ging het toen ook al een beetje beter. We kregen ook nog een eigen kamer. Het leek Hotel Ruimzicht wel.”
Ze heeft vijf nachten bij André in het ziekenhuis gelegen. ,,Overdag ging ik naar huis, mijn ding doen. Ook mijn leven gaat gewoon door. We hebben acht kleinkinderen. Maar dagelijks rond 17.30 uur ging ik terug naar het ziekenhuis om samen te eten. Daarna een filmpje pakken en naar bed. Ik ben het Slingeland erg dankbaar dat we gebruik konden maken van het koppelbed. Ze hebben fantastisch met ons meegedacht.”
Positieve instelling
Het avontuur in het ziekenhuis ligt inmiddels enkele weken achter het echtpaar Hebbink. De zorgen om André zijn er niet minder om. ,,De kanker zit inmiddels in mijn hele lichaam, vooral in mijn botten”, zegt André, in het dagelijks leven chauffeur voor BuHa in Doetinchem.
,,Ik kan nu moeilijk lopen. Maar goed, ik leef nog en ik ben van plan nog wel even door te leven. Ik ben positief ingesteld. Het eerste dat we hier thuis gedaan hebben, is een eigen koppelbed regelen. Die staat nu in de woonkamer. Eind maart krijgen we een traplift. Dan kan die ook naar boven. Voorheen sliepen we apart. Dat was helemaal niks, haha.”
In september vorig jaar doken tientallen mensen die verbonden waren aan het Slingeland Ziekenhuis het water van Stroombroek in om geld in te zamelen voor Swim to Fight Cancer. Met de actie werd meer dan 3 ton opgehaald voor de strijd tegen kanker. Een deel van dat geld mocht ingezet worden voor een lokaal initiatief. Gekozen is voor de aankoop van twee koppelbedden voor het Slingeland Ziekenhuis.
,,Een prachtige actie, waar we hard voor hebben getraind”, zegt een enthousiaste oncologisch verpleegkundige Kelly Baakman uit Wehl.
Het blijft niet bij deze actie. ,,Als het weer het straks weer toelaat, gaan we weer trainen”, verzekert collega Jeanine Messing uit Steenderen. ,,We hebben vorig jaar 2 kilometer gezwommen. Als we volgend jaar weer een Swim to Fight Cancer doen, willen we 4 kilometer zwemmen. Dat is een mooie uitdaging”
Bron: De Gelderlander
